กฎหมาย ประมวลกฎหมายอาญา

        มาตรา ๖๒ ข้อเท็จจริงใด ถ้ามีอยู่จริงจะทำให้การกระทำไม่เป็นความผิด หรือทำให้ผู้กระทำไม่ต้องรับโทษ หรือได้รับโทษน้อยลง แม้ข้อเท็จจริงนั้นจะไม่มีอยู่จริง แต่ผู้กระทำสำคัญผิดว่ามีอยู่จริง ผู้กระทำย่อมไม่มีความผิด หรือได้รับยกเว้นโทษ หรือได้รับโทษน้อยลงแล้วแต่กรณี
        ถ้าความไม่รู้ข้อเท็จจริงตามความในวรรคสามแห่งมาตรา ๕๙ หรือความสำคัญผิดว่ามีอยู่จริงตามความในวรรคแรก ได้เกิดขึ้นด้วยความประมาทของผู้กระทำความผิด ให้ผู้กระทำรับผิดฐานกระทำโดยประมาท ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยเฉพาะว่า การกระทำนั้นผู้กระทำจะต้องรับโทษแม้กระทำโดยประมาท
        บุคคลจะต้องรับโทษหนักขึ้นโดยอาศัยข้อเท็จจริงใด บุคคลนั้นจะต้องได้รู้ข้อเท็จจริงนั้น

Unofficial Translation

       Section 62. If the existence of any fact will cause the commission of an act not to be an offence or the person committing not to be liable to punishment or to receive less punishment, and even though such fact does not exist the person committing it mistakenly assumes the existence of it, he or she shall not be guilty or shall be exempted from the punishment or shall receive less punishment, as the case may be.

         If ignorance of the fact under section 59, paragraph three or the mistake about the existence of the fact under paragraph one is caused by negligence of the person committing an offence, such person shall be liable for committing the offence by negligence in the case where the law specifically provides that a person committing such act even through negligence shall be punished. 

        A person will be liable to a more severe punishment for any fact only when such a person is aware of such fact.