มาตรา ๓๐* ในการกักขังแทนค่าปรับ ให้ถืออัตราห้าร้อยบาทต่อหนึ่งวัน และไม่ว่าในกรณีความผิดกระทงเดียวหรือหลายกระทง ห้ามกักขังเกินกำหนดหนึ่งปี เว้นแต่ในกรณีที่ศาลพิพากษาให้ปรับตั้งแต่สองแสนบาทขึ้นไป ศาลจะสั่งให้กักขังแทนค่าปรับเป็นระยะเวลาเกินกว่าหนึ่งปีแต่ไม่เกินสองปีก็ได้
ในการคำนวณระยะเวลานั้น ให้นับวันเริ่มกักขังแทนค่าปรับรวมเข้าด้วยและให้นับเป็นหนึ่งวันเต็มโดยไม่ต้องคำนึงถึงจำนวนชั่วโมง
ในกรณีที่ผู้ต้องโทษปรับถูกคุมขังก่อนศาลพิพากษา ให้หักจำนวนวันที่ถูกคุมขังนั้นออกจากจำนวนเงินค่าปรับ โดยถืออัตราห้าร้อยบาทต่อหนึ่งวัน เว้นแต่ผู้นั้นต้องคำพิพากษาให้ลงโทษทั้งจำคุกและปรับในกรณีเช่นว่านี้ ถ้าจะต้องหักจำนวนวันที่ถูกคุมขังออกจากเวลาจำคุกตามมาตรา ๒๒ ก็ให้หักออกเสียก่อนเหลือเท่าใดจึงให้หักออกจากเงินค่าปรับ
เมื่อผู้ต้องโทษปรับถูกกักขังแทนค่าปรับครบกำหนดแล้ว ให้ปล่อยตัวในวันถัดจากวันที่ครบกำหนด ถ้านำเงินค่าปรับมาชำระครบแล้ว ให้ปล่อยตัวไปทันที
Unofficial Translation
Section 30*. Concerning detention instead of a fine, the rate of five hundred baht per day shall apply, and, irrespective of whether one or several counts of the offence are committed, the period of detention shall not exceed one year except where the court renders a judgement of a fine from two hundred thousand baht or more, in which case the court may order detention instead of a fine for a period exceeding one year but not exceeding two years.
In the calculation of the period, the first day of detention instead of a fine shall be calculated as one whole day regardless of the number of hours.
In the case where a person sentenced to a fine is kept in custody before the court rendering judgement, the number of days in custody shall be deducted from the amount of the fine, whereby the rate of five hundred baht per day shall apply unless such person is sentenced to both imprisonment and a fine, in which case the number of days in custody to be deducted from the period of imprisonment under section 22, if any, shall be deducted first and the remainder shall be deducted from the amount of fine.
When a person sentenced to a fine has completely served the period of his or her detention instead of a fine, the discharge shall take place on the day following the date of completion of such period. If payment of the fine is made in full, the discharge shall take place immediately.
มาตรา ๓๐/๑ ในกรณีที่ศาลพิพากษาปรับ ผู้ต้องโทษปรับซึ่งมิใช่นิติบุคคลและไม่มีเงินชำระค่าปรับอาจยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นที่พิพากษาคดีเพื่อขอทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับ หรือถ้าความปรากฏแก่ศาลในขณะที่พิพากษาคดีว่าผู้ต้องโทษปรับรายใดอยู่ในเกณฑ์ที่จะทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์ตามมาตรานี้ได้ และถ้าผู้ต้องโทษปรับยินยอม ศาลจะมีคำสั่งให้ผู้นั้นทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับก็ได้*
การพิจารณาคำร้องตามวรรคแรก เมื่อศาลได้พิจารณาถึงฐานะการเงิน ประวัติและสภาพความผิดของผู้ต้องโทษปรับแล้ว เห็นเป็นการสมควร ศาลจะมีคำสั่งให้ผู้นั้นทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับก็ได้ ทั้งนี้ ภายใต้การดูแลของพนักงานคุมประพฤติ เจ้าหน้าที่ของรัฐ หน่วยงานของรัฐ หรือองค์การซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อการบริการสังคม การกุศลสาธารณะหรือสาธารณประโยชน์ที่ยินยอมรับดูแล
กรณีที่ศาลมีคำสั่งให้ผู้ต้องโทษปรับทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับ ให้ศาลกำหนดลักษณะหรือประเภทของงาน ผู้ดูแลการทำงาน วันเริ่มทำงาน ระยะเวลาทำงาน และจำนวนชั่วโมงที่ถือเป็นการทำงานหนึ่งวัน ทั้งนี้ โดยคำนึงถึงเพศ อายุ ประวัติ การนับถือศาสนา ความประพฤติ สติปัญญา การศึกษาอบรม สุขภาพ ภาวะแห่งจิต นิสัย อาชีพ สิ่งแวดล้อมหรือสภาพความผิดของผู้ต้องโทษปรับประกอบด้วย และศาลจะกำหนดเงื่อนไขอย่าง หนึ่งอย่างใดให้ผู้ต้องโทษปรับปฏิบัติเพื่อแก้ไขฟื้นฟูหรือป้องกันมิให้ผู้นั้นกระทำความผิดขึ้นอีกก็ได้
ถ้าภายหลังความปรากฏแก่ศาลว่าพฤติการณ์เกี่ยวกับการทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์ของผู้ต้องโทษปรับได้เปลี่ยนแปลงไป ศาลอาจแก้ไขเปลี่ยนแปลงคำสั่งที่กำหนดไว้นั้นก็ได้ตามที่เห็นสมควร
ในการกำหนดระยะเวลาทำงานแทนค่าปรับตามวรรคสาม ให้นำบทบัญญัติ มาตรา ๓๐ มาใช้บังคับโดยอนุโลม และในกรณีที่ศาลมิได้กำหนดให้ผู้ต้องโทษปรับทำงานติดต่อกันไป การทำงานดังกล่าวต้องอยู่ภายในกำหนดระยะเวลาสองปีนับแต่วันเริ่มทำงานตามที่ศาลกำหนด
เพื่อประโยชน์ในการกำหนดจำนวนชั่วโมงทำงานตามวรรคสาม ให้ประธานศาลฎีกามีอำนาจออกระเบียบราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม*กำหนดจำนวนชั่วโมงที่ถือเป็นการทำงานหนึ่งวัน สำหรับงานบริการสังคมหรืองานสาธารณประโยชน์แต่ละประเภทได้ตามที่เห็นสมควร
Unofficial Translation
Section 30/1. In the case where a court renders a judgement imposing a fine, the person sentenced to a fine, who is not a juristic person and does not have money to pay the fine may file a motion with the court of first instance judging the case requesting to perform community or public service work instead of a fine, or if it appears to the court while judging the case that any person sentenced to a fine falls under the criteria of being capable of performing community or public service work under this section and the person sentenced to a fine has consented thereto, the court may order such person to perform community or public service work instead of a fine.
In considering the motion under paragraph one, if the court, when considering the financial status, record and nature of the offence of the sentenced person, sees fit, it may order such person to perform community or public service work instead of a fine under the supervision of a probation officer, State official, State agency or organisation for social service, public charity or public interest purposes consenting to take him or her into custody.
In the case where the court issues an order instructing the sentenced person to perform community or public service work instead of a fine, the court shall determine the nature or type of work, work supervisor, commencement date, work period and the number of working hours which is counted as one working day, taking also into account the sex, age, record, religious belief, behaviour, intelligence, education and training, health, mental condition, habit, career, environment or nature of the offence of the sentenced person, and the court may determine any condition to be complied with by the sentenced person to rehabilitate such person or prevent such person from committing an offence again.
If it subsequently appears to the court that the circumstances concerning the community or public service work of the sentenced person have changed, the court may change its order as it sees fit. In the determination of the work period instead of a fine under paragraph three, the provision of section 30 shall apply, mutatis mutandis, and in the case where the court does not require the sentenced person to work on a consecutive basis, such work shall be performed within two years from the work commencement date determined by the court.
For the determination of the number of working hours under paragraph three, the President of the Supreme Court shall have the power to issue judicial rules on the determination of the number of hours which is counted as one working day for each type of community or public service work as he or she sees fit.
มาตรา ๓๐/๒* ถ้าภายหลังศาลมีคำสั่งอนุญาตตามมาตรา ๓๐/๑ แล้ว ความปรากฏแก่ศาลเองหรือความปรากฏตามคำแถลงของโจทก์หรือเจ้าพนักงานว่าผู้ต้องโทษปรับมีเงินพอชำระค่าปรับได้ในเวลาที่ยื่นคำร้องตามมาตรา ๓๐/๑ หรือฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่งหรือเงื่อนไขที่ศาลกำหนด ศาลจะเพิกถอนคำสั่งอนุญาตดังกล่าวและปรับ หรือกักขังแทนค่าปรับ โดยให้หักจำนวนวันที่ทำงานมาแล้วออกจากจำนวนเงินค่าปรับก็ได้
ในระหว่างการทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับหากผู้ต้องโทษปรับไม่ประสงค์จะทำงานดังกล่าวต่อไป อาจขอเปลี่ยนเป็นรับโทษปรับ หรือกักขังแทนค่าปรับก็ได้ ในกรณีนี้ให้ศาลมีคำสั่งอนุญาตตามคำร้อง โดยให้หักจำนวนวันที่ทำงานมาแล้วออกจากจำนวนเงินค่าปรับ
Unofficial Translation
Section 30/2*. If after the court has issued an order granting the motion under section 30/1, it appears to the court itself or from the statement of the plaintiff or a competent official that the person sentenced to a fine has sufficient money to pay the fine at the time of the filing of the motion under section 30/1 or that the sentenced person has violated or failed to comply with the order or condition determined by the court, the court may revoke the order granting the motion and impose a fine or detention in lieu of a fine, whereby the number of actual working days may be deducted from the amount of the fine.
When the community or public service work instead of a fine is carried out, if the person sentenced to a fine desires to discontinue such work, a motion for change to a fine or detention instead of a fine may be made. In this case, the court shall issue an order granting such motion and the number of actual working days shall be deducted from the amount of the fine.
มาตรา ๓๐/๓* คำสั่งศาลตามมาตรา ๓๐/๑ และมาตรา ๓๐/๒ ให้เป็นที่สุด
Unofficial Translation
Section 30/3*. The court order under section 30/1 and section 30/2 shall be final.
มาตรา ๓๑ ในกรณีที่ศาลจะพิพากษาให้ปรับผู้กระทำความผิดหลายคนในความผิดอันเดียวกัน ในกรณีเดียวกัน ให้ศาลลงโทษปรับเรียงตามรายตัวบุคคล
Unofficial Translation
Section 31. In the case where a court is to render a judgment imposing a fine on several offenders for the same offense and in the same case, the court shall impose a fine on every individual offender.
มาตรา ๓๒ ทรัพย์สินใดที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า ผู้ใดทำหรือมีไว้เป็นความผิด ให้ริบเสียทั้งสิ้น ไม่ว่าเป็นของผู้กระทำความผิด และมีผู้ถูกลงโทษตามคำพิพากษาหรือไม่
Unofficial Translation
Section 32. Any property of which the production or possession is an offense as provided by law shall be forfeited, irrespective of whether or not it belongs to the offender or there is a person convicted by the judgment.
มาตรา ๓๓ ในการริบทรัพย์สิน นอกจากศาลจะมีอำนาจริบตามกฎหมายที่บัญญัติไว้โดยเฉพาะแล้ว ให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ริบทรัพย์สินดังต่อไปนี้อีกด้วย คือ
(๑) ทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้ใช้ หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิด หรือ
(๒) ทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้มาโดยได้กระทำความผิดเว้นแต่ทรัพย์สินเหล่านี้เป็นทรัพย์สินของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด
Unofficial Translation
Section 33. In the forfeiture of property, the court shall, in addition to the power specifically provided by law for that purpose, have the power to order forfeiture of the following property as well:
(1) property that has been used or possessed for use in committing an offense; or
(2) property which has been obtained through an offense,
unless such property belongs to any other person who does not connive in the commission of such offense.
มาตรา ๓๔ บรรดาทรัพย์สิน
(๑) ซึ่งได้ให้ตามความในมาตรา ๑๔๓ มาตรา ๑๔๔ มาตรา ๑๔๙ มาตรา ๑๕๐ มาตรา ๑๖๗ มาตรา ๒๐๑ หรือมาตรา ๒๐๒ หรือ
(๒) ซึ่งได้ให้เพื่อจูงใจบุคคลให้กระทำความผิด หรือเพื่อเป็นรางวัลในการที่บุคคลได้กระทำความผิด
ให้ริบเสียทั้งสิ้น เว้นแต่ทรัพย์สินนั้นเป็นของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด
Unofficial Translation
Section 34. All properties:
(1) which have been given under section 143, section 144, section 149, section 150, section 167, section 201 or section 202; or
(2) which have been given to induce a person to commit an offence or as a reward to a person for committing an offence,
shall be forfeited, unless such property belongs to any other person who does not connive in the commission of such offence.
มาตรา ๓๕ ทรัพย์สินซึ่งศาลพิพากษาให้ริบให้ตกเป็นของแผ่นดิน แต่ศาลจะพิพากษาให้ทำให้ทรัพย์สินนั้นใช้ไม่ได้หรือทำลายทรัพย์สินนั้นเสียก็ได้
Unofficial Translation
Section 35. Property subject to forfeiture by a court’s judgment shall vest in the State, but the court may issue a judgment for such property to be rendered useless or to be destroyed.
มาตรา ๓๖ ในกรณีที่ศาลสั่งให้ริบทรัพย์สินตาม มาตรา ๓๓ หรือ มาตรา ๓๔ ไปแล้ว หากปรากฏในภายหลังโดยคำเสนอของเจ้าของแท้จริงว่า ผู้เป็นเจ้าของแท้จริงมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด ก็ให้ศาลสั่งให้คืนทรัพย์สิน ถ้าทรัพย์สินนั้นยังคงมีอยู่ในความครอบครองของเจ้าพนักงานแต่คำเสนอของเจ้าของแท้จริงนั้นจะต้องกระทำต่อศาลภายในหนึ่งปีนับแต่วันคำพิพากษาถึงที่สุด
Unofficial Translation
Section 36. In the case where the court has already given an order of forfeiture under section 33 or section 34 if it subsequently appears from the submission of the true owner that he or she did not connive in the commission of the offense, the court shall order the return of property if such property remains in the possession of a competent official; provided, however, that the true owner shall make such submission to the court within one year from the date of final judgment.
มาตรา ๓๗ ถ้าผู้ที่ศาลสั่งให้ส่งทรัพย์สินที่ริบไม่ส่งภายในเวลาที่ศาลกำหนด ให้ศาลมีอำนาจสั่งดังต่อไปนี้
(๑) ให้ยึดทรัพย์สินนั้น
(๒) ให้ชำระราคาหรือสั่งยึดทรัพย์สินอื่นของผู้นั้นชดใช้ราคาจนเต็ม หรือ
(๓) ในกรณีที่ศาลเห็นว่า ผู้นั้นจะส่งทรัพย์สินที่สั่งให้ส่งได้แต่ไม่ส่ง หรือชำระราคาทรัพย์สินนั้นได้แต่ไม่ชำระ ให้ศาลมีอำนาจกักขังผู้นั้นไว้จนกว่าจะปฏิบัติตามคำสั่ง แต่ไม่เกินหนึ่งปี แต่ถ้าภายหลังปรากฏแก่ศาลเอง หรือโดยคำเสนอของผู้นั้นว่า ผู้นั้นไม่สามารถส่งทรัพย์สินหรือชำระราคาได้ ศาลจะสั่งให้ปล่อยตัวผู้นั้นไปก่อนครบกำหนดก็ได้
Unofficial Translation
Section 37. If the person who is ordered by a court to deliver forfeited property fails to deliver it within a period determined by the court, the court shall have the power to give the following order:
(1) Seizure of such property;
(2) Payment of the value or seizure of other property of such person to compensate for the value in full; or
(3) In the case where the court finds that such a person can deliver the property ordered to be delivered but fails to do so, or can pay the value of the property but fails to do so, the court shall have the power to detain such person until the order is complied with but not exceeding one year. However, if it subsequently appears to the court itself or from the submission of such person that such person is unable to deliver the property or pay the value, the court may order for such person to be discharged earlier than the expiration of the original period.
มาตรา ๓๘ โทษให้เป็นอันระงับไปด้วยความตายของผู้กระทำความผิด
Unofficial Translation
Section 38. A punishment shall be extinguished by the death of the offender.
มาตรา ๓๙ วิธีการเพื่อความปลอดภัย มีดังนี้
(๑) กักกัน
(๒) ห้ามเข้าเขตกำหนด
(๓) เรียกประกันทัณฑ์บน
(๔) คุมตัวไว้ในสถานพยาบาล
(๕) ห้ามการประกอบอาชีพบางอย่าง
Section 39. Measures of safety shall be as follows:
(1) Protective custody;
(2) Prohibition to enter a specified area;
(3) Demanding of a bond with security;
(4) Restraint in a medical establishment;
(5) Prohibition to engage in certain careers.
มาตรา ๔๐ กักกัน คือการควบคุมผู้กระทำความผิดติดนิสัยไว้ภายในเขตกำหนดเพื่อป้องกันการกระทำความผิด เพื่อดัดนิสัย และเพื่อฝึกหัดอาชีพ
Section 40. Protective custody is the keeping in the custody of a habitual offender within a specified area to prevent him or her from committing offenses, to reform his or her character, and to train him or her for a career.
มาตรา ๔๑ ผู้ใดเคยถูกศาลพิพากษาให้กักกันมาแล้ว หรือเคยถูกศาลพิพากษาให้ลงโทษจำคุกไม่ต่ำกว่าหกเดือนมาแล้วไม่น้อยกว่าสองครั้งในความผิดดังต่อไปนี้ คือ
(๑) ความผิดเกี่ยวกับความสงบสุขของประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ใน มาตรา ๒๐๙ ถึงมาตรา ๒๑๖
(๒) ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ใน มาตรา ๒๑๗ ถึงมาตรา ๒๒๔
(๓) ความผิดเกี่ยวกับเงินตรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๔๐ ถึงมาตรา ๒๔๖
(๕) ความผิดต่อชีวิต ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๘ ถึงมาตรา ๒๙๐ มาตรา ๒๙๒ ถึงมาตรา ๒๙๔
(๖) ความผิดต่อร่างกาย ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๕ ถึงมาตรา ๒๙๙
(๗) ความผิดต่อเสรีภาพ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๙ ถึงมาตรา ๓๒๐
(๘) ความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๔๐ มาตรา ๓๕๔ และมาตรา ๓๕๗
และภายในเวลาสิบปี นับแต่วันที่ผู้นั้นได้พ้นจากการกักกันหรือพ้นโทษแล้วแต่กรณี ผู้นั้นได้กระทำความผิดอย่างหนึ่งอย่างใดในบรรดาที่ระบุไว้นั้นอีกจนศาลพิพากษาลงโทษจำคุกไม่ต่ำกว่าหกเดือนสำหรับการกระทำความผิดนั้น ศาลอาจถือว่า ผู้นั้นเป็นผู้กระทำความผิดติดนิสัย และจะพิพากษาให้กักกันมีกำหนดเวลาไม่น้อยกว่าสามปี และไม่เกินสิบปีก็ได้
ความผิดซึ่งผู้กระทำได้กระทำในขณะที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีนั้มิให้ถือเป็นความผิดที่จะนำมาพิจารณากักกันตามมาตรานี้*
Section 41. In the case where any person who has previously been sentenced by a judgment to protective custody or sentenced by a judgment to imprisonment for a term not less than six months for not less than twice for the following offences:
(1) Offences relating to public peace as provided in section 209 to section 216;
(2) Offences relating to causing public dangers as provided in section 217 to section 224;
(3) Offences relating to money as provided in section 240 to section 246;
(4) Offences relating to sexuality as provided in section 276 to section 286;
(5) Offences causing death as provided in section 288 to section 290, section 292 to section 294;
(6) Offences against body as provided in section 295 to section 299;
(7) Offences against liberty as provided in section 309 to section 320;
(8) Offences relating to things as provided in section 334 to section 340, section 354 and section 357,
commits, within ten years from the date on which such person has been discharged from the protective custody or the punishment, as the case may be, any of the specified offences again resulting in a court rendering a judgement of imprisonment for a term, not less than six months for such an offence, the court may deem such a person as a habitual offender and may render a judgement of protective custody for a term not less than three years but not exceeding ten years.
An offence committed by a person while he or she is under eighteen years of age shall not be deemed to be an offence to be taken into consideration for protective custody under this section.
มาตรา ๔๒ ในการคำนวณระยะเวลากักกัน ให้นับวันที่ศาลพิพากษาเป็นวันเริ่มกักกัน แต่ถ้ายังมีโทษจำคุกหรือกักขังที่ผู้ต้องกักกันนั้นจะต้องรับอยู่ก็ให้จำคุกหรือกักขังเสียก่อนและให้นับวันถัดจากวันที่พ้นโทษจำคุกหรือพ้นจากกักขังเป็นวันเริ่มกักกันระยะเวลากักกัน และการปล่อยตัวผู้ถูกกักกัน ให้นำบทบัญญัติ มาตรา ๒๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
Section 42. In the calculation of the period of protective custody, the date on which the court renders the judgment shall be the first day of protective custody, but if there remains the punishment of imprisonment or detention to be served by the person subject to protective custody, it shall be served first and the day following the date of discharge from the imprisonment or detention shall be the first day of the protective custody. The provision of section 21 shall apply, mutatis mutandis, to the period of protective custody and the discharge of a person subject to protective custody.
มาตรา ๔๓ การฟ้องขอให้กักกันเป็นอำนาจของพนักงานอัยการโดยเฉพาะ และจะขอรวมกันไปในฟ้องคดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกันหรือจะฟ้องภายหลังก็ได้
Section 43. A prosecution for protective custody shall be the exclusive power of a public prosecutor and may be made together with the prosecution of the case which forms the basis for prosecution for protective custody or may be made afterward.
มาตรา ๔๔ ห้ามเข้าเขตกำหนด คือการห้ามมิให้เข้าไปในท้องที่หรือสถานที่ที่กำหนดไว้ในคำพิพากษา
Unofficial Translation
Section 44. Prohibition to enter a specified area is the prohibition to enter a locality or place as designated in a judgment.
มาตรา ๔๕ เมื่อศาลพิพากษาให้ลงโทษผู้ใด และศาลเห็นสมควรเพื่อความปลอดภัยของประชาชน ไม่ว่าจะมีคำขอหรือไม่ ศาลอาจสั่งในคำพิพากษาว่าเมื่อผู้นั้นพ้นโทษตามคำพิพากษาแล้ว ห้ามมิให้ผู้นั้นเข้าในเขตกำหนดเป็นเวลาไม่เกินห้าปี
Unofficial Translation
Section 45. When a court renders a judgement punishing any person and the court sees fit for the public safety, whether, upon an application, the court may order in the judgement that such person, after completely undergoing the punishment according to the judgement, is prohibited from entering a specified area for a period not exceeding five years.
มาตรา ๔๖* ถ้าความปรากฏแก่ศาลตามข้อเสนอของพนักงานอัยการว่าผู้ใดจะก่อเหตุร้ายให้เกิดภยันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินของผู้อื่น หรือจะกระทำการใดให้เกิดความเสียหายแก่สิ่งแวดล้อมหรือทรัพยากรธรรมชาติตามกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ ในการพิจารณาคดีความผิดใด ไม่ว่าศาลจะลงโทษผู้ถูกฟ้องหรือไม่ก็ตาม เมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าผู้ถูกฟ้องน่าจะก่อเหตุร้ายให้เกิดภยันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินของผู้อื่น หรือจะกระทำความผิดให้เกิดความเสียหายแก่สิ่งแวดล้อมหรือทรัพยากรธรรมชาติตามกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ ให้ศาลมีอำนาจที่จะสั่งผู้นั้นให้ทำทัณฑ์บนโดยกำหนดจำนวนเงินไม่เกินกว่าห้าหมื่นบาทว่าผู้นั้นจะไม่ก่อเหตุร้ายหรือจะไม่กระทำความผิดดังกล่าวแล้วตลอดเวลาที่ศาลกำหนด แต่ไม่เกินสองปี และจะสั่งให้มีประกันด้วยหรือไม่ก็ได้
ถ้าผู้นั้นไม่ยอมทำทัณฑ์บนหรือหาประกันไม่ได้ ให้ศาลมีอำนาจสั่งกักขังผู้นั้นจนกว่าจะทำทัณฑ์บนหรือหาประกันได้ แต่ไม่ให้กักขังเกินกว่าหกเดือน หรือจะสั่งห้ามผู้นั้นเข้าในเขตกำหนดตามมาตรา ๔๕ ก็ได้
การกระทำของผู้ซึ่งมีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีมิให้อยู่ในบังคับแห่งบทบัญญัติตามมาตรานี้
Unofficial Translation
Section 46. If it appears to the court from the proposal of the public prosecutor that any person will cause danger to another person or the property of another person or carry out any act that causes damage to the environment or natural resources under the law relating to the environment and natural resources, the court shall, in the trial of any case, irrespective of whether the court will convict the person charged or not and when there is a reasonable cause to believe that the person charged is likely to cause danger to another person or the property of another person or commit an offense which will cause damage to the environment or natural resources under the law relating to the environment and natural resources, have the power to order such person to execute a bond in the amount of money not exceeding fifty thousand baht, with or without security, for not causing danger or not committing such offense throughout a period determined by the court but not exceeding two years.
If such person refuses to execute a bond or cannot furnish security, the court shall have the power to order detention of such person until he or she executes a bond or furnishes security, provided that the detention shall not exceed six months, or may order prohibition of entering a specified area under section 45.
An act of a person who is under eighteen years of age shall not be subject to the provision of this section.
มาตรา ๔๗ ถ้าผู้ทำทัณฑ์บนตามความในมาตรา ๔๖ กระทำผิดทัณฑ์บน ให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นชำระเงินไม่เกินจำนวนที่ได้กำหนดไว้ในทัณฑ์บน ถ้าผู้นั้นไม่ชำระให้นำบทบัญญัติในมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ มาใช้บังคับ
Unofficial Translation
Section 47. If a person executing a bond under section 46 breaches the bond, the court shall have the power to order such person to make payment in the amount not exceeding that specified in the bond. If such a person fails to make the payment, the provisions of section 29 and section 30 shall apply.
มาตรา ๔๘ ถ้าศาลเห็นว่า การปล่อยตัวผู้มีจิตบกพร่อง โรคจิตหรือจิตฟั่นเฟือนซึ่งไม่ต้องรับโทษหรือได้รับการลดโทษตามมาตรา ๖๕ จะเป็นการไม่ปลอดภัยแก่ประชาชน ศาลจะสั่งให้ส่งไปคุมตัวไว้ในสถานพยาบาลก็ได้ และคำสั่งนี้ศาลจะเพิกถอนเสียเมื่อใดก็ได้
Unofficial Translation
Section 48. If the court views that a discharge of any person with mental deficiency, psychosis, or mental infirmity who is not liable to punishment or whose punishment is commuted under section 65 will cause harm to the people, the court may order to send such person to be restrained in a medical establishment, and this order may be revoked by the court at any time.
มาตรา ๔๙ ในกรณีที่ศาลพิพากษาลงโทษจำคุก หรือพิพากษาว่ามีความผิดแต่รอการกำหนดโทษ หรือรอการลงโทษบุคคลใด ถ้าศาลเห็นว่าบุคคลนั้นได้กระทำความผิดเกี่ยวเนื่องกับการเสพสุราเป็นอาจิณ หรือการเป็นผู้ติดยาเสพติดให้โทษ ศาลจะกำหนดในคำพิพากษาว่า บุคคลนั้นจะต้องไม่เสพสุรา ยาเสพติดให้โทษอย่างหนึ่งอย่างใด หรือทั้งสองอย่างภายในระยะเวลาไม่เกินสองปีนับแต่วันพ้นโทษ หรือวันปล่อยตัวเพราะรอการกำหนดโทษ หรือรอการลงโทษก็ได้
ในกรณีที่บุคคลดังกล่าวในวรรคแรกไม่ปฏิบัติตามที่ศาลกำหนด ศาลจะสั่งให้ส่งไปคุมตัวไว้ในสถานพยาบาลเป็นเวลาไม่เกินสองปีก็ได้
Unofficial Translation
Section 49. In the case where a court renders a judgement imposing imprisonment or deciding that any person is guilty but the determination or execution of punishment is suspended, if the court views that such person has committed the offence owing to habitual consumption of liquor or narcotic addiction, the court may determine in the judgement that such person shall not consume either liquor or narcotics or both of them within a period not exceeding two years from the date on which he or she has completely undergone the punishment or from the date of discharge on account of the suspension of the determination or execution of punishment.
In the case where the person under paragraph one fails to comply with the court’s requirement, the court may order such person to be restrained in a medical establishment for a period not exceeding two years.
มาตรา ๕๐ เมื่อศาลพิพากษาให้ลงโทษผู้ใด ถ้าศาลเห็นว่าผู้นั้นกระทำความผิดโดยอาศัยโอกาสจากการประกอบอาชีพ หรือวิชาชีพ หรือเนื่องจากการประกอบอาชีพ หรือวิชาชีพ และเห็นว่าหากผู้นั้นประกอบอาชีพหรือวิชาชีพนั้นต่อไปอาจจะกระทำความผิดเช่นนั้นขึ้นอีก ศาลจะสั่งไว้ในคำพิพากษาห้ามการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพนั้นมีกำหนดเวลาไม่เกินห้าปีนับแต่วันพ้นโทษไปแล้วก็ได้
Unofficial Translation
Section 50. When a court renders a judgement of conviction against any person, if the court views that such person has committed the offence by taking an opportunity of or on account of the exercise of his or her career or profession and views that if such person continues to exercise such career or profession, he or she may commit the same offence again, the court may order in the judgement to prohibit him or her from exercising such career or profession for a period not exceeding five years from the date on which he or she has completely undergone the punishment.
มาตรา ๕๑* ในการเพิ่มโทษ มิให้เพิ่มขึ้นถึงประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกเกินห้าสิบปี
Unofficial Translation
Section 51. In the increase of punishment, no punishment may be increased to the death penalty, imprisonment for life, or imprisonment for a term exceeding fifty years.
มาตรา ๕๒* ในการลดโทษประหารชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลดมาตราส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ลดดังต่อไปนี้
(๑) ถ้าจะลดหนึ่งในสามให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิต
(๒) ถ้าจะลดกึ่งหนึ่ง ให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิต หรือโทษจำคุกตั้งแต่ยี่สิบห้าปีถึงห้าสิบปี
Unofficial Translation
Section 52. In the commutation of a death penalty, either in the scale of the punishment or in the punishment to be imposed, it shall be computed as follows:
(1) If the commutation will be one-third, the punishment shall be commuted to imprisonment for life;
(2) If the commutation will be one-half, the punishment shall be commuted to imprisonment for life or imprisonment for a term of twenty-five to fifty years.
มาตรา ๕๓* ในการลดโทษจำคุกตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลดมาตราส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้เปลี่ยนโทษจำคุกตลอดชีวิตเป็นโทษจำคุกห้าสิบปี
Unofficial Translation
Section 53. In the commutation of imprisonment for life, either in the scale of the punishment or in the punishment to be imposed, the imprisonment for life shall be changed to imprisonment for a term of fifty years.
มาตรา ๕๔ ในการคำนวณการเพิ่มโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ศาลตั้งกำหนดโทษที่จะลงแก่จำเลยเสียก่อนแล้วจึงเพิ่มหรือลด ถ้ามีทั้งการเพิ่มและการลดโทษที่จะลง ให้เพิ่มก่อนแล้วจึงลดจากผลที่เพิ่มแล้วนั้น ถ้าส่วนของการเพิ่มเท่ากับหรือมากกว่าส่วนของการลด และศาลเห็นสมควรจะไม่เพิ่มไม่ลดก็ได้
Unofficial Translation
Section 54. In calculating an increase or commutation of the punishment to be imposed, the court shall first determine the punishment to be imposed on the defendant and then increase or commute it. If there is both an increase and commutation of the punishment to be imposed, it shall be increased first and the increased punishment shall then be commuted. If the portion of the increase is equal to or more than that of the commutation, the court may, if it sees fit, neither increase nor commute the punishment.
มาตรา ๕๕ ถ้าโทษจำคุกที่ผู้ระทำความผิดจะต้องรับมีกำหนดเวลาเพียงสามเดือนหรือน้อยกว่า ศาลจะกำหนดโทษจำคุกให้น้อยลงอีกก็ได้ หรือถ้าโทษจำคุกที่ผู้กระทำความผิดจะต้องรับมีกำหนดเวลาเพียงสามเดือนหรือน้อยกว่าและมีโทษปรับด้วย ศาลจะกำหนดโทษจำคุกให้น้อยลง หรือจะยกโทษจำคุกเสีย คงให้ปรับแต่อย่างเดียวก็ได้
Unofficial Translation
Section 55. If the term of imprisonment to be served by the offender is only three months or less, the court may determine any less term of imprisonment, or if the term of imprisonment to be served by the offender is only three months or less and there is also a fine imposed on him or her, the court may determine any less term of imprisonment or may dismiss the punishment of imprisonment and impose a fine only.
มาตรา ๕๖* ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุกหรือปรับ และในคดีนั้นศาลจะลงโทษจำคุกไม่เกินห้าปีไม่ว่าจะลงโทษปรับด้วยหรือไม่ก็ตามหรือลงโทษปรับ ถ้าปรากฏว่าผู้นั้น
(๑) ไม่เคยรับโทษจำคุกมาก่อน หรือ
(๒) เคยรับโทษจำคุกมาก่อนแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท หรือความผิดลหุโทษ หรือเป็นโทษจำคุกไม่เกินหกเดือน หรือ
(๓) เคยรับโทษจำคุกมาก่อนแต่พ้นโทษจำคุกมาแล้วเกินกว่าห้าปี แล้วมากระทำความผิดอีกโดยความผิดในครั้งหลังเป็นความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ*
และเมื่อศาลได้คำนึงถึงอายุ ประวัติ ความประพฤติ สติปัญญา การศึกษาอบรม สุขภาพภาวะแห่งจิต นิสัย อาชีพ และสิ่งแวดล้อมของผู้นั้น หรือสภาพความผิด หรือการรู้สึกความผิด และพยายามบรรเทาผลร้ายที่เกิดขึ้น หรือเหตุอื่นอันควรปรานีแล้ว ศาลจะพิพากษาว่าผู้นั้นมีความผิดแต่รอการกำหนดโทษหรือกำหนดโทษแต่รอการลงโทษไว้ ไม่ว่าจะเป็นโทษจำคุกหรือปรับอย่างหนึ่งอย่างใดหรือทั้งสองอย่าง เพื่อให้โอกาสกลับตัวภายในระยะเวลาที่ศาลจะได้กำหนดแต่ต้องไม่เกินห้าปีนับแต่วันที่ศาลพิพากษา โดยจะกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้นั้นด้วยหรือไม่ก็ได้
เงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้กระทำความผิดตามวรรคหนึ่ง ศาลอาจกำหนดข้อเดียวหรือหลายข้อตามควรแก่กรณีได้ ดังต่อไปนี้
(๑) ให้ไปรายงานตัวต่อเจ้าพนักงานที่ศาลระบุไว้เป็นครั้งคราว เพื่อเจ้าพนักงานจะได้สอบถาม แนะนำ ช่วยเหลือ หรือตักเตือนตามที่เห็นสมควรในเรื่องความประพฤติและการประกอบอาชีพ หรือจัดให้กระทำกิจกรรมบริการสังคมหรือสาธารณประโยชน์
(๒) ให้ฝึกหัดหรือทำงานอาชีพอันเป็นกิจจะลักษณะ
(๓) ให้ละเว้นการคบหาสมาคมหรือการประพฤติใดอันอาจนำไปสู่การกระทำความผิดในทำนองเดียวกันอีก
(๔) ให้ไปรับการบำบัดรักษาการติดยาเสพติดให้โทษ ความบกพร่องทางร่างกายหรือจิตใจหรือความเจ็บป่วยอย่างอื่น ณ สถานที่และตามระยะเวลาที่ศาลกำหนด
(๕) ให้เข้ารับการฝึกอบรม ณ สถานที่และตามระยะเวลาที่ศาลกำหนด
(๖) ห้ามออกนอกสถานที่อยู่อาศัย หรือห้ามเข้าในสถานที่ใดในระหว่างเวลาที่ศาลกำหนด ทั้งนี้ จะใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรืออุปกรณ์อื่นใดที่สามารถใช้ตรวจสอบหรือจำกัดการเดินทางด้วยก็ได้
(๗) ให้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนหรือเยียวยาความเสียหายโดยวิธีอื่นให้แก่ผู้เสียหายตามที่ผู้กระทำความผิดและผู้เสียหายตกลงกัน
(๘) ให้แก้ไขฟื้นฟูหรือเยียวยาความเสียหายที่เกิดแก่ทรัพยากรธรรมชาติ หรือสิ่งแวดล้อม หรือชดใช้ค่าเสียหายเพื่อการดังกล่าว
(๙) ให้ทำทัณฑ์บนโดยกำหนดจำนวนเงินตามที่ศาลเห็นสมควรว่าจะไม่ก่อเหตุร้าย หรือก่อให้เกิดภยันตรายแก่บุคคลอื่นหรือทรัพย์สิน
(๑๐) เงื่อนไขอื่น ๆ ตามที่ศาลเห็นสมควรกำหนดเพื่อแก้ไข ฟื้นฟู หรือป้องกันมิให้ผู้กระทำความผิดกระทำหรือมีโอกาสกระทำความผิดขึ้นอีก หรือเงื่อนไขในการเยียวยาผู้เสียหายตามที่เห็นสมควร
เงื่อนไขตามที่ศาลได้กำหนดตามความในวรรคสองนั้น ถ้าภายหลังความปรากฏแก่ศาลตามคำขอของผู้กระทำความผิด ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น พนักงานอัยการหรือเจ้าพนักงานว่าพฤติการณ์ที่เกี่ยวแก่การควบคุมความประพฤติของผู้กระทำความผิดได้เปลี่ยนแปลงไป เมื่อศาลเห็นสมควรศาลอาจแก้ไขเพิ่มเติมหรือเพิกถอนข้อหนึ่งข้อใดเสียก็ได้ หรือจะกำหนดเงื่อนไขข้อใดตามที่กล่าวในวรรคสองที่ศาลยังมิได้กำหนดไว้เพิ่มเติมขึ้นอีกก็ได้ หรือถ้ามีการกระทำผิดทัณฑ์บนให้นำบทบัญญัติมาตรา ๔๗ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
Unofficial Translation
Section 56. In the case where any person commits an offence punishable by imprisonment or a fine and in such case the court will punish of imprisonment for a term not exceeding five years with or without a fine, or impose a fine, if it appears that such person:
(1) has never been punished by imprisonment; or
(2) has previously been punished by imprisonment but for an offence committed through negligence or a petty offence or the term of imprisonment is not more than six months; or
(3) has previously been punished by imprisonment, but such a person has completely undergone the punishment for more than five years and committed the offence again which is committed through negligence or is a petty offence, the court may, after taking into account the age, record, behaviour, intelligence, education and training, health, mental condition, habit, career and environment of such a person or the nature of the offence or realisation of guilt and attempts in remedying the consequences or other factors rendering the offender to deserve mercy, render a judgement that such person is guilty but the determination of punishment is suspended or the punishment is determined but the execution is suspended, irrespective of whether the punishment is either or both imprisonment and a fine, to provide an opportunity for him or her to reform himself or herself within a period of time to be determined by the court but not exceeding five years from the date on which the court renders the judgment. In this regard, the court may or may not determine a condition for controlling such a person’s behaviour.
The court may determine one or several conditions for controlling the offender’s behaviour under paragraph one as appropriate to the case, as follows:
(1) To require him or her to report to a competent official specified by the court from time to time for the competent official to inquire, advise, assist or warn him or her, as the official sees fit, regarding the behaviour and the exercise of career, or to arrange a community or public service activity to be performed by him or her;
(2) To require him or her to regularly practice or engage in a career;
(3) To require him or her to refrain from any association or behaviour which may lead him or her to commit a similar offence again;
(4) To require him or her to receive treatment for narcotic addiction, physical or
mental defect or any other illness at a place and for a period determined by the court;
(5) To require him or her to receive training at a place and for a period determined by the court;
(6) To prohibit him or her from leaving his or her residence or from entering into any place during a period determined by the court, provided that an electronic device or any other device capable of detecting or restricting travelling may be used;
(7) To require him or her to pay compensation or remedy for damages by other means to the injured person as agreed upon between the offender and the injured person;
(8) To require him or her to rehabilitate or remedy for damages caused to natural resources or environment, or to pay compensation for such damages;
(9) To require him or her to execute a bond in a specified amount as the court sees that it is appropriate to prevent him or her from causing danger or harm to other persons or property;
(10) Any other condition as the court sees that it is appropriate to rehabilitate or prevent the offender from committing or having an opportunity to commit an offence again, or any condition for remedying the injured person as it sees fit.
Concerning the conditions determined by the court under paragraph two, if it subsequently appears to the court from the request of the offender, his or her legal representative or guardian or a public prosecutor or a competent official that the circumstances concerning the control of the behaviour of the offender have changed, the court, if it sees fit, may amend or revoke any of the conditions or additionally determine any condition under paragraph two which has not been determined by the court, or if the bond has been breached, the provision of section 47 shall apply, mutatis mutandis.